●Seni saf bir güzellik için sevmedim, ruhunun ışıltısını, gözlerinin buğusunu, heyecanlanınca ve üzülünce titreyen sesini, o masum çocukluğunu sevdim.
Ölürken bile tutmak istediğim eller, senin ellerindi..
Çocukluğundan başlayarak tuttum ellerinden.
Hayalini her gece benim göğsümde uyuttum.
Ama şuramda bir sancı
Nefes aldıkça yaşamımı sızlatıyor.
Sesini, ellerini, yüzünü, ruhunu benden esirgeme. Hafızam, seni yanımdaymışsın gibi anımsatmaya yetmiyor. Belleğim bir şeyleri hep eksik bırakıyor. Hatırladıklarım beni teskin etmiyor sevgilim, özlemimi arttırıyor.
Sana sarılmadan geçmez göğsümdeki ağrı.
Yüzünü ellerimin arasına almadan yaşadığımı anlayamam.
.
.
.

__________________

● Baktığın o günden beri sana deliyim..
.
.
.

__________________

Gözlerin..

Dalgın bir göl gibi bakıyor gözlerin
Öyle ki incitmişler seni
Yaprak kıpırdamıyor içinde
Sözlerin paslanmış demirler gibi
Soğuk ve sessiz bir iç çekiş
Uzak çok uzak bir yer var düşünde
Gençlik yıllarını anımsatan
Henüz filiz verirken
Ayaz görmemişken dalların
Bahara gelincikler sunan
.
.
.

__________________

Ve herşeyden önemlisi yaşayacak kadar nefesim olur musun ?
.
.
.

__________________

Seninle rastladığım her güzel şeye dört elle sarılmak istiyorum sevgilim..
.
.
.

"En azından bir gece, yağmurun altında, kollarının arasına kıvrılıp, seni çok sevdiğimi söyleyebilmeliydim "
.
.
.

Kadın Özleyince..

Kadın ay ışığına anlatıyordu,
Ay ışığı usulca dinliyordu göz yaşını,
Bir keman sesi gibi...
Duvarlara çizerken gözlerindeki adamı,
Her köşede asılı kalıyordu bir parçası.
Gece sır gibi saklıyordu, gördüklerini.
Kadın, ıslak sokaklar gibi kederliydi,
Bir sigara yaktı ve sigara dumanları gibi dağılıyordu hüzünleri.
Adam, belki bundan bir haberdi.
Ama duvarlar adamın yüzünü ezberlemişti.
Düşlerim tuvaliydi duvarlar..
Kadın, her gece çiziyordu adamı.
Adam, bu özlemden bir haberdi.
Şiirler gibi içine atıyordu.
Özleyince bir kadın, gece gibi susuyordu.

__________________